اساسا اندازه ISO در دوربین های دیجیتال نشان دهنده میزان حساسیت سنسور به نور است. هر چه ISO بزرگتر باشد، این حساسیت نیز بیشتر خواهد بود. با ISO بزرگتر می توان در شرایطی که نور صحنه کم تر است به ثبت عکس هایی با روشنایی مناسب دست یافت.
در دوربین های آنالوگ قدیمی که از حلقه فیلم استفاده می کردند، ISO (یا ASA) نشان دهنده حساسیت فیلم بود و شما مجبور بودید تا اتمام نوار فیلم فقط از یک ISO ثابت استفاده کنید ولی در دوربین های دیجیتال جدید این امکان فراهم شده است که در صورت نیاز بتوانید در کسری از ثانیه اندازه ISO را تغییر دهید و یا بطور خودکار آن را برای تنظیم نوردهی توسط دوربین بکار گیرید.
با افزایش حساسیت سنسور به نور (ISO) می توان در شرایط کم نور تنظیمات نوردهی را به شکل مناسب تری انجام داد.
ISO خودکار
برای انجام نوردهی (Exposure) در دوربین های عکاسی دیجیتال از سه متغیر سرعت شاتر (Shutter Speed)، اندازه روزنه دیافراگم (Aperture) و اندازه حساسیت سنسور یا ISO استفاده می شود. به ارتباط بین این سه متغیر اصطلاحا مثلث نوردهی (Exposure Triangle) گفته می شود.
اگر هر یک از این متغیرها تغییر کند، بقیه (یکی یا هر دو) باید تنظیم شوند تا نور صحنه را به درستی ثبت کنند و به عبارت دیگر، نوردهی تصویر به خوبی انجام شود.
برای مطالعه بیشتر در خصوص نحوه تنظیم نوردهی و مثلث نوردهی می توانید به مقاله "اصول پایه نوردهی در عکاسی: بخش 1- مثلث نوردهی" در همین وب سایت مراجعه نمایید.
مثلث نوردهی و نمایش ارتباط بین سه متغیر سرعت شاتر، اندازه روزنه دیافراگم و ISO
برای دستیابی به حداکثر کیفیت تصویر عموما توصیه می شود که تا جای ممکن تنظیمات نوردهی را طوری انجام دهید که ISO در کمترین اندازه خود باشد. هر چه اندازه ISO افزایش یابد میزان نویز (Noise) تصویر نیز افزایش خواهد یافت که این موضوع بر کیفیت تصویر تاثیر خواهد گذاشت.
کمترین اندازه ISO در اکثر دوربین ها معادل 100 می باشد. البته مقادیر کمتر ISO (مثلا ISO 50 ) نیز در بعضی از دوربین ها تعبیه شده است. گاهی برای تلفظ ISO از کلمه ایزو نیز استفاده می شود.
اصولا با افزایش اندازه ISO ، میزان نویز (Noise) تصویر نیز افزایش خواهد یافت.
در دوربین های دیجیتال با تنظیم خودکار ISO (Auto ISO)، دوربین برای دستیابی به یک نوردهی خوب از میان طیف وسیعی از مقادیر ISO، به صورت اتوماتیک کمترین مقدار ISO قابل قبول را انتخاب می کند.
تنظیم خودکار ISO این امکان را برای شما فراهم می کند که کمتر به فکر نوردهی و تنظیمات آن باشید و بیشتر بر روی سوژه خود تمرکز کنید. عموما عکاسان وقتی به تنظیم ISO رو می آورند که بخواهند با سرعت شاتر بالاتری نسبت به سرعتی که از ISO فعلی خود می توانند داشته باشند، عکس بگیرند.
اگر چه بیشتر افراد حرفه ای ترجیح می دهند که اندازه ISO را خودشان تنظیم کنند تا کنترل بهتری بر روی تنظیمات دلخواه داشته باشند، ولی تنظیم خودکار ISO از امکاناتی است که بر روی دوربین دیجیتال شما وجود دارد و در مواقعی بسیار کارآمد می باشد. البته در مواردی نیز می تواند اثرات نامطلوبی بر روی نوردهی و همچنین کیفیت عکس شما داشته باشد. در این مقاله به شرایط مناسب و نامناسب جهت استفاده از ISO خودکار خواهیم پرداخت.
برای مطالعه بیشتر در خصوص ISO و حساسیت سنسور می توانید به مقاله "اصول پایه نوردهی در عکاسی: بخش 4- حساسیت سنسور" در همین وب سایت مراجعه نمایید.
در دوربین های دیجیتال وقتی که ISO بر روی یک عدد ثابت تنظیم شود، دوربین در حالت های عکاسی (Shooting Modes) مختلف، معادله تنظیم نورسنجی را (با رعایت مثلث نوردهی)، از طریق تنظیم دیافراگم یا سرعت شاتر و یا هر دو به انجام می رساند. برای آشنایی بیشتر با نحوه عملکرد نورسنج دوربین در این شرایط، به یک مثال (تصویر زیر) توجه کنید:
فرض کنید که در یک دوربین که حداکثر اندازه روزنه دیافراگم آن 1:2.8 می باشد، اندازه ISO بر روی عدد 200 تنظیم شده و دوربین در حالت اولویت شاتر است. شما سرعت شاتر را مثلا بر روی 1/125 ثانیه تنظیم می کنید و در شرایط نوری موجود، دوربین در ابتدا دیافراگم f/5.6 را پیشنهاد می دهد.
حال اگر نور محیط شروع به کم شدن کند، دوربین، دیافراگم های باز تر را پیشنهاد می دهد تا زمانیکه به بازترین اندازه آن برسد. (در این مثال نورسنج دوربین آن را به f/2.8 تغییر داده است.) از این به بعد، با کم شدن نور محیط، سیستم خودکار دوربین تنظیم دیگری در اختیار ندارد، زیرا اندازه ISO و اندازه سرعت شاتر قبلا بطور ثابت تنظیم شده است و اندازه روزنه دیافراگم نیز در بازترین حالت خود قرار گرفته است، بنابراین اگر شما عکسی ثبت کنید، کم نور (Underexposed) خواهد شد.
در این مثال، حداکثر اندازه روزنه دیافراگم لنز دوربین معادل 1:2.8 می باشد و ISO بر روی عدد 200 ثابت است.
تنظیمات لازم قبل از استفاده از Auto ISO
در حالت Auto ISO دوربین نسبت به تنظیم عدد ISO بطور خودکار اقدام می نماید. سیستم ISO خودکار دارای تنظیماتی است که در دوربین های مختلف کمی با یکدیگر تفاوت دارد.
قبل از استفاده از حالت ISO خودکار لازم است موارد زیر از طریق منوی دوربین تنظیم شوند:
الف) در اکثر دوربین های عکاسی دیجیتال عموما می توانید در تنظیمات Auto ISO دوربین، مقادیر حداقل و حداکثر ISO را برای آن انتخاب کنید تا در هنگام عکاسی، دوربین بتواند ISO مناسب را از میان محدوده ای که برای آن مشخص کرده اید، انتخاب کند.
با مشخص بودن حداکثر اندازه ISO ، دوربین در هنگام تنظیم نوردهی، ISO را از این میزان بالاتر نمی برد. به عبارت دیگر یک سقف برای اندازه ISO مشخص می شود که در هنگام تغییر ISO برای تنظیم نوردهی، اندازه آن بیشتر از سقف تعیین شده بالا نرود.
نمونه منوی تنظیم مقادیر حداقل و حداکثر ISO برای حالت Auto ISO
ب) تنظیم حداقل سرعت شاتر (Minimum Acceptable Shutter Speed) مورد بعدی است که در منوی دوربین تنظیم می شود. حداقل سرعت شاتر یعنی اینکه دوربین کمترین سرعتی که بتواند برای شاتر انتخاب کند چقدر باشد. به عبارت دیگر، دوربین در حالت های خودکار تنظیم نوردهی، اندازه سرعت شاتر را از میزان مشخص شده پایین تر نخواهد آورد.
دو نمونه منوی تنظیم حداقل سرعت شاتر در دو دوربین مختلف
یکی از فاکتورهایی که مشخص می کند اندازه حداقل سرعت شاتر را چقدر تنظیم کنید، فاصله کانونی لنز مورد استفاده شما می باشد.
با انتخاب سرعت شاتر مناسب می توانید میزان لرزش دوربین را به حداقل برسانید. مثلا اگر فاصله کانونی لنز شما 100mm باشد، حداقل سرعت شاتر را بر روی 1/100s تنظیم می نمایید. البته این در شرایطی است که با دوربین بر روی دست عکاسی می کنید.
فاکتوردیگری که در انتخاب اندازه حداقل سرعت شاتر مورد توجه قرار می گیرد، میزان سرعت حرکت در سوژه های متحرک است. هر چه سرعت حرکت سوژه بیشتر باشد، برای جلوگیری از تاری حرکت (Motion Blur) لازم است که سرعت شاتر هم بیشتر گردد. مثلا اگر از پرندگان عکاسی می کنید و یا عکاس ورزشی هستید، ممکن است حداقل سرعت شاتر را بر روی 1/800s یا 1/1000s تنظیم نمایید. ولی اگر سوژه شما به کندی حرکت می کند، ممکن است سرعت 1/250s یا حتی 1/125s نیز کافی باشد.
سرعت شاتر در این عکس های پیاپی به میزان 1/1000s تنظیم شده است.
در برخی از دوربین های جدید، اگر حداقل سرعت شاتر را بر روی گزینه Auto تنظیم کنید، دوربین در صورت لزوم و بر اساس فاصله کانونی لنز مورد استفاده، سرعت شاتر را تا اندازه ای پایین می آورد که برای جلوگیری از لرزش دوربین کفایت کند. عموما دوربین ها این امکان را دارند که در حالت تنظیم "حداقل سرعت شاتر" بر روی گزینه Auto ، میزان حداقل و حداکثر اندازه ISO مورد نظر، قابل تنظیم می باشد.
برای مطالعه بیشتر در خصوص روش های جلوگیری از لرزش دوربین می توانید به مقاله " چگونه از لرزش دوربین عکاسی جلوگیری کنیم؟" در همین وب سایت مراجعه نمایید.
دو نمونه منوی تنظیم حداقل سرعت شاتر که در آنها گزینه Auto انتخاب شده است.
عملکرد ISO خودکار در حالت های مختلف نوردهی
نحوه عملکرد ISO خودکار بر اساس اینکه دوربین بر روی کدامیک از حالت های عکاسی (Shooting Modes) قرار دارد ( P ، M ، اولویت شاتر یا اولویت دیافراگم) کمی متفاوت می باشد.
حالت اولویت دیافراگم همراه با ISO خودکار
در حالت اولویت دیافراگم (Aperture Priority) (با حروف اختصاری Av در کانن و A در نیکون و سایر برندها)، دوربین برای رسیدن به نوردهی کافی با توجه به دیافراگمی که شما تعیین کرده اید و بر اساس نورسنجی که انجام می دهد، سرعت شاتر مشخصی را تعیین می کند. با کم شدن نور صحنه، سرعت شاتر کاهش می یابد تا نور بیشتری وارد دوربین شود و نوردهی مناسب اتفاق افتد. این روند تا زمانی اتفاق می افتد که سرعت شاتر به حداقل ممکن برسد (که قبلا حداقل سرعت شاتر را در تنظیمات دوربین تعیین کرده اید). از این به بعد اگر ISO دوربین ثابت باشد، با کم شدن نور محیط، مقدار نوردهی نیز کاهش می یابد (Underexposed).
ولی اگر Auto ISO فعال باشد، با کاهش بیشتر نور صحنه، وقتی سرعت شاتر به حداقل اندازه خود (که قبلا در تنظیمات دوربین مشخص کرده اید) می رسد، دوربین برای تامین نوردهی کافی، ISO را افزایش می دهد. به عبارتی در این مرحله، Auto ISO عمل کرده و با افزایش حساسیت سنسور (ISO) باعث می شود که نوردهی کافی حفظ شود.
در این مثال دوربین بر روی حالت اولویت دیافراگم است و حداقل سرعت شاتر بر روی 1/125s و ISO در حالت خودکار می باشد.
حالت اولویت شاتر همراه با ISO خودکار
درISO خودکار و حالت اولویت شاتر (Shutter Priority) (با حروف اختصاری Tv در کانن و S در نیکون و سایر برندها) با توجه به اندازه سرعت شاتر که شما تعیین می کنید، دوربین برای بدست آوردن نوردهی مناسب، اندازه روزنه دیافراگم را بطور خودکار تعیین می نماید. بطوریکه هر چه نور کمتر باشد، دوربین دیافراگم های بازتری انتخاب می کند تا جایی که بازترین اندازه ممکن را انتخاب نماید.
اگر نور محیط باز هم کاهش یابد، با توجه به اینکه ISO خودکار فعال است، برای جبران نوردهی، دوربین در این مرحله به سراغ ISO می رود و شروع به افزایش آن می کند تا وقتی که میزان نوردهی کافی شود. این افزایش فقط تا سقف ISO مجاز که قبلا در تنظیمات دوربین تعریف شده است اتفاق می افتد. از این مرحله به بعد اگر باز هم نور صحنه کم تر شود، نوردهی کافی نخواهد بود و تصویر کم نور (Underexposed) خواهد شد.
در این مثال، حداکثر اندازه روزنه دیافراگم لنز دوربین معادل 1:2.8 است و دوربین بر روی حالت اولویت شاتر و ISO در حالت خودکار می باشد.
حالت دستی (M mode) همراه با ISO خودکار
وقتی که دوربین را بر روی حالت دستی (M mode) قرار می دهید و ISO را در حالت خودکار، در این شرایط تنظیم دیافراگم و سرعت شاتر بطور دستی انجام می شود و دوربین ISO مناسب را برای تامین نور مورد نیاز در محدوده از قبل تعیین شده انتخاب می نماید.
در حالت نوردهی دستی (M mode) استفاده از ISO خودکار این امکان را به شما می دهد که با تنظیم دیافراگم و دستیابی به عمق میدان کافی و همچنین تنظیم سرعت شاتر مورد نیاز ، بدون نگرانی از طریق Auto ISO به نوردهی مناسب دست یابید.
البته اگر علی رغم انتخاب ISO در حالت حداقلی یا حداکثری، باز هم نور زیاد تر از حد مورد نیاز یا کمتر از آن باشد، تصویر بدست آمده پرنور (Overexposed) یا کم نور (Underexposed) خواهد شد. وضعیت نوردهی در این شرایط، در نورسنج دوربین قابل مشاهده خواهد بود.
در این مثال، دوربین بر روی حالت دستی و اندازه روزنه دیافراگم و سرعت شاتر ثابت است و ISO در حالت خودکار می باشد. با کاهش نور وقتی اندازه ISO به حداکثر تعیین شده می رسد، با کاهش بیشتر نور، تغییری در اندازه آن رخ نمی دهد و تصویر کم نور (Underexposed) می شود.
حالت برنامه (P mode) همراه با ISO خودکار
وقتی دوربین را در حالت اتوماتیک یا برنامه (حالت P یا Program) قرار می دهید، مقادیر سرعت شاتر و اندازه روزنه دیافراگم توسط دوربین به صورت خودکار تعیین می شود. با تغییر در اندازه نور محیط، دوربین بر اساس برنامه داخلی خود، اندازه این دو متغیر را تغییر می دهد تا نوردهی مناسبی ایجاد شود. در این حالت (یعنیP Mode) فقط کافی است که عکاس اندازه ISO را تعیین کند و دوربین بطور خودکار اندازه روزنه دیافراگم و سرعت شاتر را مشخص می نماید.
اگر در حالت P دوربین، ISO در وضعیت خودکار قرار داشته باشد، درصورتی که با تغییر نور محیط، اندازه سرعت مورد نیاز شاتر فراتر از محدوده سرعت شاتر دوربین باشد و اندازه روزنه دیافراگم نیز قابل تنظیم نباشد، سیستم Auto ISO میزان حساسیت سنسور (ISO) را افزایش خواهد داد تا نوردهی کافی تامین گردد.
دوربین بر روی حالت برنامه (P یا Program) و حداقل سرعت شاتر بر روی 1/125s تنظیم شده است. با کاهش نور، بر اساس محدودیت های دیافراگم و سرعت شاتر، میزان ISO تغییر می یابد.
کاربردهای عملی استفاده از ISO خودکار
استفاده از ISO خودکار در برخی موارد کاربردهای بیشتری دارد و به شما کمک می کند تا سریع تر به نوردهی مناسب دست یابید. در برخی شرایط باISO خودکار می توانید شانس خود را برای دستیابی به یک تصویر مطلوب افزایش دهید:
1) در شرایطی که شما قصد دارید که از یک جسم متحرک عکاسی کنید و نور محیط در حال تغییر است یا در مناطق مختلف صحنه، نواحی سایه روشن زیادی وجود دارد، استفاده از Auto ISO خصوصا در حالت اولویت شاتر بسیار مفید است. در این وضعیت که
سوژه شما در بین مناطق روشن و مناطق سایه در حال حرکت است، ISO خودکار به شما کمک می کند تا با سرعت بتوانید میزان نوردهی مورد نیاز را در هر شرایط نوری جدید تنظیم نمایید. عکاسی از حیات وحش و عکاسی ورزشی مثال هایی از عکاسی از سوژه های متحرک هستند که در برخی شرایط نوری، ISO خودکار می تواند بسیار مفید باشد.
2) در مواقعی که نور نواحی صحنه مرتب کم و زیاد می شود مثل هنگامی که آسمان ابری است و ابرهای در حال حرکت، نور متغیری ایجاد کرده اند و یا در فضای بسته مثل محیط یک کنسرت که نورهای مصنوعی و نورافکن ها مرتب خاموش و روشن می شوند، استفاده از ISO خودکار مفید می باشد. با کاهش نور، دوربین به افزایش ISO (حداکثر تا سقف تعیین شده) ادامه می دهد و با افزایش نور، ISO را کم می کند.
3) با استفاده از Auto ISO در حالت دستی (M) می توانید با تنظیم اندازه روزنه دیافراگم و سرعت شاتر، در محدوده مشخصی از ISO ، تنظیم نورسنجی را به دوربین بسپارید و با سرعت عمل بیشتری به عکاسی بپردازید.
4) در شرایطی که شدت نور در مناطق مختلف صحنه متفاوت است مثل محیط یک خیابان با ساختمان های کوتاه و بلند، یا مثلا در عکاسی عروسی وقتی که زوج عروس و داماد از محیط تاریک داخل ساختمان به محوطه پر نور فضای باز می آیند یا در عکاسی ورزشی داخل یک استادیوم روباز که مناطقی از آن سایه است و مناطقی در نور آفتاب قرار گرفته است،ISO خودکار می تواند مفید باشد.
5) هنگام عکاسی با فلاش، چه فلاش سرخود دوربین (Pup-up) یا یک فلاش خارجی (External Flash) باشد، می توان از ISO خودکار استفاده کرد. در این حالت وقتی از فلاش استفاده می کنید، پارامتر حداقل سرعت شاتر نادیده گرفته می شود و به جای آن از سرعت همگام سازی یا همزمانی (Sync Speed) فلاش استفاده می گردد. در صورت نیاز جهت انجام نوردهی کافی ISO تغییر می یابد.
در مواردی که دوربین و فلاش مورد استفاده شما، قابلیت همگام سازی آهسته (Slow Sync Flash) را داشته باشند، دوربین از حداقل سرعت شاتر که قبلا تنظیم شده است استفاده می‌کند. این کار برای اطمینان از انتخاب نوردهی صحیح انجام می پذیرد.
برای مطالعه بیشتر در خصوص سرعت همزمانی در فلاش ها می توانید به مقاله " چگونگی کار با فلاش خارجی در عکاسی" در همین وب سایت مراجعه نمایید.
موارد نامناسب برای استفاده از ISO خودکار
اگر چه ISO خودکار در بسیاری از موارد بسیار مفید است ولی در برخی شرایط می تواند غیر ضروری و حتی مشکل ساز باشد. برخی از این موارد در ادامه شرح داده می شوند:
الف) معمولا در انواعی از عکاسی مثل عکاسی معماری و منظره که تنظیم روزنه دیافراگم و عمق میدان اهمیت بیشتری نسبت به سرعت شاتر دارند، استفاده از ISO خودکار مگر در موارد خاص، خیلی مناسب نمی باشد.
دریاچه خلیج فارس در منطقه چیتگر تهران در هنگام صبح
ب) هنگامی که از سه پایه استفاده می شود، اگر سوژه مورد نظر ثابت باشد معمولا سرعت شاتر دغدغه ای برای عکاس نیست و می توان بر اساس اندازه روزنه دیافراگم مورد نظر، میزان ISO را بطور دستی و در کم ترین اندازه ممکن تنظیم نمود و بهترین کیفیت تصویر را بدست آورد.
با استفاده از سه پایه و روشنایی ایجاد شده توسط چراغ های پارک، این تصویر ثبت شده است. - پارک آبشار تهران در هنگام شب
ج) در عکاسی استودیویی که شما بیشترین کنترل را بر روی نور دارید، ISO خودکار گزینه مناسبی نمی باشد.
د) در شرایطی که سوژه شما توسط نور ثابتی روشن شده است ولی نور پس زمینه (Background) در حال تغییر است، از حالت خودکار ISO استفاده نکنید. زیرا ممکن است با تغییر نور در پس زمینه صحنه، نورسنجی دوربین تغییر نموده و برای نوردهی بهتر، اندازه ISO را بر اساس آن تنظیم کند، درحالی که سطح روشنایی سوژه ثابت مانده است و نیازی به تغییر در میزان نوردهی نمی باشد.
به عنوان مثال پرنده ای در نظر بگیرید که در حال پرواز بر روی یک مزرعه است که گاهی به سمت آبی آسمان و گاهی به سمت مناطق کم نورتر بر روی زمین در حال حرکت است. روشنایی سوژه (پرنده) تقریبا ثابت است ولی روشنایی پس زمینه در حال تغییر می باشد.
چند تصویر پیاپی از پرواز پرنده بر فراز تپه که با یکدیگر مونتاژ شده است. روشنایی سوژه در عکس های پیاپی مشابه است ولی روشنایی بخش های پس زمینه در ناحیه آسمان و زمین متفاوت می باشد.
هـ) در شرایطی که نور صحنه بسیار زیاد است، استفاده از ISO خودکار غیر ضروری است و لزومی ندارد که تنظیم ISO را به دوربین سپرد. در این شرایط اگر کمی نور صحنه کاهش یابد، ممکن است ISO خودکار اندازه های بزرگتری از ISO را برای نوردهی تنظیم کند که منجر به کاهش کیفیت عکس و افزایش نویز در تصویر خواهد شد.
در نور شدید روز استفاده از ISO خودکار غیر ضروری است . عکسی از حوضچه های دست کند باستانی با قدمتی چند هزارساله (احتمالا برای جمع آوری آب باران) در بندر سیراف که به گورستان صخره ای سیراف شهرت دارد.
و) برای تنظیم جبران نوردهی (Exposure Compensation) در مواقعی که قصد دارید بطور عمد نوردهی را کمتر (Under) یا بیشتر (Over) از میزانی که نورسنجی شده است انجام دهید، ISO خودکار از این کار ممانعت خواهد کرد. مگر اینکه دوربین شما قابلیت تنظیم جبران نوردهی بطور همزمان با ISO خودکار را داشته باشد.
در هنگام غروب برای کاهش نور آسمان و افزایش اشباع رنگ های زرد و نارنجی در ناحیه افق، در تصویر سمت راست از نوردهی کمتری (Underexposed) نسبت به آنچه نورسنج مشخص کرده (تصویر سمت چپ) استفاده شده است. دوربین بر روی سه پایه و اندازه ISO بر روی عدد ثابت 100 تنظیم شده است.
با توجه به مطالب ذکر شده می توان به این نکته اشاره کرد که ایزو خودکار (Auto ISO) یک ویژگی عالی در دوربین های دیجیتال است و در شرایطی که نور به سرعت در حال تغییر است یا هنگامی که برای انجام تنظیمات نوردهی در موقعیت های زودگذر، وقت کافی ندارید بسیار مفید می باشد. هر عکاسی لازم است در استفاده از این ویژگی مهارت کافی را بدست آورد.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
گردآوری و تألیف: امیر دولتیاری
تاریخ نگارش/آخرین ویرایش: 1401/11/8
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
مراجع:
1_ Diane Berkenfeld (2022). Understanding Auto ISO. Retrieve from www.nikonusa.com on Des 15.
2_ Chris Bray (2022). When, and when NOT to use Auto ISO. Retrieve from https://chrisbrayphotography.com on Des 23.
3_ Pete Coco (2022). Not Using Auto ISO? You're Missing Out. Retrieve from https://fstoppers.com on Aug 11.
4_ Viktor Elizarov (2022). Auto ISO in Photography: When to Use it and When to Avoid it. Retrieve from www.phototraces.com on Des 19.
5_ Nermin Grahovic (2022). What is Auto Iso and How/When to Use It, A Complete Guide. Retrieve from www.pixobo.com on Oct 19.
6_ Elizabeth Gray (2018). Understanding Auto ISO in Photography. Retrieve from https://photographylife.com on Feb 11.
7_ Mike Hagen (2022). The advantage of Auto ISO. Retrieve from https://photofocus.com on Dec 2.
8_ Ian Plant (2016). How and When to Use Auto ISO. Retrieve from www.outdoorphotographyguide.com on Apr 17.
9_ Simon Ringsmuth (2022). How I Learned to Stop Worrying and Love Auto ISO. Retrieve from https://digital-photography-school.com on Dec 17.
مقالات مرتبط:
- اصول پایه نوردهی در عکاسی: بخش 1- مثلث نوردهی (Exposure Triangle)
- اصول پایه نوردهی در عکاسی: بخش 2- سرعت شاتر (Shutter Speed)
- اصول پایه نوردهی در عکاسی: بخش 3- روزنه دیافراگم (Aperture)
- اصول پایه نوردهی در عکاسی: بخش 4- حساسیت سنسور (ISO)
- چگونه از لرزش دوربین عکاسی جلوگیری کنیم؟
- چگونگی کار با فلاش خارجی در عکاسی